Dmitry Glukhovsky

Wydarzenia kończące pierwszy tom cyklu "Outpost" zostawiły kilka otwartych wątków, które wymagały domknięcia. Tu, w Jarosławiu, na terenie granicznej placówki Moskiewskiego Imperium sytuacja była jasna. Skryty w trujących oparach most skrywał o wiele więcej niż opuszczone tereny i wymarłe społeczności. Most, który miał chronić przed spuścizną minionej wojny stał się łącznikiem pomiędzy przeszłością a teraźniejszością. Moskwa? Żyje, swoim rytmem, sztandary, posterunki, wytworne kolacje, balet. Tu wszystko jest jak należy. Trzeba tylko sprawdzić, co wydarzyło się w niemal zapomnianym przyczółku Imperium. Kiedy zagłębiałem się w kolejne rozdziały drugiego tomu przygód obrońców Jarosławia, z każdą kolejną kartą czułem coraz większe rozczarowanie. Przepaść jaka utworzyła się wraz ze zmianą otoczenia, utwierdzała mnie w przekonaniu, że etap walki o przetrwanie mamy już za sobą. Że teraz Moskwa, to jej czas, bez względu na to, co dzieje się na granicach Imperium i faktycznie. Mógłbym strzelić sobie pstryczka w nos słysząc w głowie karcący głos. – To nie jest Metro! – Ale przecież Dmitry Glukhovsky!? – wygłaszam z przekonaniem. – Tak, ale napisał też kilka, zupełnie innych książek poza Uniwersum – kończę dyskusję. „Outpost 2” to niczym druga strona monety tej opowieści. Obskurne pomieszczenia placówki z Jarosławia wyparły stylowe salony, a skutecznie obcinane racje żywnościowe zastąpione zostały szerokim wachlarzem wykwintnych dań. Nawet muzycznie się zmieniło. Zniknął grajek z gitarą, a jego miejsce zajęła orkiestra i balet przy sali wypełnionej do ostatniego miejsca. Wszystko idealnie, bo przecież Moskwa… Moskiewskie Imperium żyje i ma się dobrze. W tej kwestii Dmitry Glukhovsky jest bardzo konsekwentny, bo tutaj, tak jak w poprzednich tytułach wyraźnie podkreśla słabe punkty rosyjskiego sposobu zarządzania krajem, czy jak w tym przypadku, jego pozostałościami. Co prawda wydarzenia nie są aż tak okraszone absurdami jak w przypadku książki „Witajcie w Rosji” ale i tak są widoczne bez zbędnego wytężania wzroku. „Outpost 2” to część, która dobrze spaja historię bohaterów posterunku z Jarosławia. Co prawda, bez zaskoczeń, czy jakiś innowacyjnych zabiegów, ale w ostatecznym rozrachunku stawiam ten cykl na poziomie „dobry”. To taki twór pomiędzy tytułami, które zdążyłem już wcześniej zaznaczyć – „Metro 2033” i „Witajcie w Rosji” czyli miks postapokaliptycznej wizji końca czy bardziej odrodzenia świata oraz satyrycznie przedstawionego oblicza obecnych rządów.